مقایسه رابطه حمایت اجتماعی و راهبردهای مقابله با استرس با عملکرد شغلی و سلامت روان در کادر پرستاری بیمارستانهای روانی و غیر روانی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین متغیرهای حمایت اجتماعی و راهبردهای مقابله با استرس با سلامت روان و عملکرد شغلی انجام پذیرفت. این پژوهش کاربردی و از نوع مقایسه ای است. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس در میان کادر پرستاری بیمارستان قائم و بیمارستان روانی ابن سینای مشهد پرسشنامه های حمایت اجتماعی فیلیپس و همکاران، راهبردهای مقابله ای بلینگز و موس، سلامت روان گلدبرگ و عملکرد شغلی پاترسون توزیع شدند. نمونه مورد پژوهش 181 نفر از بیمارستان قائم و 108 نفر از بیمارستان ابن سینا، بودند. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون به منظور بررسی رابطه بین متغیرها استفاده شد که نشان داد رابطه بین حمایت اجتماعی و راهبرد مقابله مسأله مدار با عملکرد شغلی در بیمارستان قائم مثبت و معنادار و در بیمارستان ابن سینا فقط رابطه راهبرد مسأله مدار و عملکرد شغلی مثبت و معنادار بود و رابطه بین حمایت اجتماعی و راهبرد مسأله مدار با سلامت در بیمارستان قائم مثبت و معنادار بود و در بیمارستان روانی فقط رابطه راهبرد مسأله مدار و سلامت مثبت و معنادار بود و همچنین رابطه بین راهبرد هیجان مدار و سلامت در هر دو بیمارستان منفی و معنادار بود. ضریب رگرسیون برای بررسی میزان پیش بینی سلامت روان و عملکرد شغلی نشان داد که این دو متغیر می توانند به وسیله حمایت اجتماعی و راهبردهای مقابله ای مسأله مدار در کادر پرستاری بیمارستان جسمی پیش بینی شوند ولی تنها سلامت روان در این نمونه توسط راهبرد هیجان مدار قابل پیش بینی است و در کادر پرستاری بیمارستان روانی نیز سلامت روان و عملکرد شغلی توسط راهبرد مسأله مدار قابل پیش بینی هستند ولی تنها سلامت روان از طریق راهبرد هیجان مدار می تواند پیش بینی شود. در نهایت از تحلیل واریانس به منظور بررسی توزیع واریانس متغیرهای حمایت اجتماعی، راهبرد مقابله مسأله مدار، سلامت روان و عملکرد شغلی در بین کادر پرستاری بیمارستان قائم و بیمارستان ابن سینا استفاده شد که نشان داد نیمرخ این چهار متغیر در این دو گروه با هم تفاوت معناداری ندارد.